■ فرهنگ شهر نشینی؟ بخش شهرسازی

احتمالاً شخصیت مشاهده شده در تصویر اول چندین سال پیش تا سر کوچه هم بدون لباس رسمی نمی‌رفتند ولی حالا ...

واقعا بی نظیر بود خانم مهندس .مرسی

با حال بود مهندس
چی میشه گفت...

ممنون خانوم مهندس امیدوارم باتغییرنسل هااین مسائل نیزبرطرف بشود..

با تشکر از تمام دوستانی که نظرات خود را در ارتباط با تصاویر فوق بیان کردند.

همان طور که می دانیم فرهنگ در واقع امری اکتسابی،عمومی و غیر غریزی است.انسان برخلاف حیوانات
که فقط یاد مى‌گیرند و توان انتقال آموخته‌هاى خود را به‌نوع خود ندارند، آنچه را کسب مى‌کند به روش‌ها و راه‌هاى گوناگون به دیگران منتقل مى‌کند. مرگ افراد انقراض فرهنگ را در پى ندارد، بلکه فرهنگ مستقل از حیات افراد به زندگى خود ادامه مى‌دهد، و حیات اجتماعى نسل‌هاى آینده را تضمین مى‌نماید
اما سوالی که در اینجا مطرح میشود آن است که چگونه می توان فرهنگ شهرنشینی را به شهروندان آموزش داد؟

به نظر من این آموزش(احترام به قوانین و مقررات ورعایت حقوق سایر شهروندان)باید در ابتدا از بدو تولد و در محیط خانواده، سپس در محیط مدرسه ،دانشگاه و در نهایت در محیط کارنیز صورت پذیردو البته انتظار می رود که در کنار آن ارگان های مسئول از جمله‌ وزارتخانه‌های آموزش و پرورش،علوم،تحقیقات و فناوری،فرهنگ و ارشاد اسلامی و...به حالت‌های‌ شفاهی و کتبی و به روش‌های مستقیم،کنفرانس،سمینار،سمپوزیوم و تشکیل گروه‌های کار و... در این زمینه با خانواده ها همکاری نمایند.

متشکرم خانوم مهندس.باعث افتخار بنده است که عضوچنین پایگاهی هستم.به نظر من بیشترین سهم از مسئولیت ارتقای سطح فرهنگ شهرنشینی بردوش معماران و شهرسازان است .به عبارتی دیگر این ما هستیم که باید با خلاقیت ، نوآوری و استفاده صحیح از ابزارها و علایم و نیز طراحی مطلوب ،بستر تغییر فرهنگ شهرنشینی به سمت بهینه شدن روفراهم کنیم .

ازماست که برماست!

لایک

با تشکر از جناب آقای مهندس ناظمی

جناب آقای مهندس ناظمی
ما هزار راه نرفته در احترام به حقوق شهروندی و فرهنگ شهرنشینی داریم.ما در گذار از یک جامعه سنتی به جامعه ای مدرن قرار گرفته ایم اما هنوز تفکر مدرن نداریم.اینکه چرا پذیرش قانون درمیان مردم سخت جا می افتد ریشه تاریخی دارد.نگاه آمرانه به قانون و نه مشارکت جمعی در عمل به آن درد گذشته و حال جامعه ماست از برای همین است که دولت برای اینکه راه قانون گریزی را مسدود نماید به جریمه افراد و برخوردهای سلبی روی می آورد.

پوست اندازی جامعه در اثر تغییر نسل و سیر صعودی نرخ باسوادی سبب نشده است قانون گرایی در عمق جامعه ما رخنه کند و نهادینه شود متاسفانه بسیاری از ما هنوز از بستن کمر بند ایمنی یا عبور از پل عابر پیاده اکراه داریم.
ما همچنان به دنبال راه میانبر هستیم .

اگرطول و عرض خیابان های شهر های کشور مان را نرده های آهنی اشغال کرده اند برای این است که ما را از قانون گریزی نهی کنند ،برای اینکه ازپل های عابر گذراستفاده کنیم نه اینکه هر جا دلمان خواست از عرض خیابان گذر کنیم.نرده های شهری به ما می گویند صلاح در این است که از پل عابر برویم چرا که جان ما را بیمه می کند اما چه سود که ما به همان راه و روش سابق خود ادامه می دهیم.ما به بودن نگهبان بالای سر خود عادت کرده ایم و این جزئی از خلقیات ماست .

اگر این آهن پاره های سرد و بی روح در خیابانهای شهر جولان می دهند از سر ناچاریست تا بلکه ما قانون مدار شویم. وگرنه کدام آدم عاقلی وجود این نرده ها را که سیمای شهر را زشت و بد قواره کرده است تحمل و قبول می کند .

تشکر جناب آقای مهندس ناظمی

واقعا تاسف باره
بایستی یه جهاد فرهنگی هم انجام بدیم

ممنون. عادی شده